Toch gelukt.

Mijn wekker gezet om bijtijds naar Gerald te gaan. Dacht om 08:15 uur. Maar toen ik gedoucht had, was er nog niemand in de kamer. Keek op de klok, 06:45 uur, wel erg vroeg. Dus maar wat gepuzzeld. Om 08:00 uur hoor ik beweging. De vrouw van de pastor en hij zelf zijn uit de veren. Mijn rugzak is al gepakt. Voor ik de bodaboda pak koop ik een brood en margarine. Dan kunnen we bij Gerald ontbijten. Helaas de hagelslag in mijn koffer laten zitten. Als ik bij de weg kom zwaait een bodaboda rijder mij toe. Het blijkt dezelfde te zijn als afgelopen zondag. Dezelfde prijs, bijna 2 euro. Onderweg maak ik opnames met de Gopro. Ben benieuwd naar het resultaat.

Het weerzien met Gerald is ontroerend. We zijn blij elkaar weer te zien. We vallen elkaar in de armen. Kijken elkaar in de ogen en stralen allebei van geluk. Grace maakt ontbijt. Ik blijk maisbrood meegenomen te hebben. Ook lekker. Er wordt pindakaas op gesmeerd. En er is milletbrij. Ook lekker. En verse popo (papaya). Ook lekker.

We kletsen en bekijken foto's. Esther en Ezechiel willen ook alles zien. Grace is druk met het huishouden. Van Gerald hoor ik dat Marian, van de voormalige stichting, hem had laten weten dat ik 2 weken naar Oeganda zou komen. Van mij mag zij alles weten, als ik van hen maar niets meer hoef te weten. Zo, dat is er uit.

In de middag hebben we gerust. Gerald was moe van zijn trip. Voor mij is er een kamer vrijgemaakt. Ik relax wat. Daarna heerlijke ananas gegeten. En African tea. Koffie krijg je maar zelden bij mensen thuis. Is blijkbaar een luxe artikel. Een flinke bui komt naar beneden. Maar een uur later schijnt de zon weer in alle hevigheid. Als ik op mijn slippers naar de wc loop, sop ik in het natte gras. Tussen het natte wasgoed door. De deur die vorig jaar nog scheef in zijn scharnieren hing staat nu naast het gebouwtje. Een voordeel is wel dat ook claustrofobische personen naar de wc kunnen. En je hebt vrij uitzicht. Waar heb je dat.

Om 17:00 uur begint de kerk. Ik besluit om deze keer de hele dienst bij te wonen. Bereid me voor op een lange dienst. Het eerste uur wordt er fanatiek gezongen. Ik volg de tekst die op een laken geprojecteerd wordt. Daarna een preek van een uur die in het Engels gegeven wordt en simultaan vertaald wordt in het Luganda. Dan nog wat zingen en buiten handen schudden met de hele gemeente. Vandaag was het, in tegenstelling tot zondag, geen full house.

Op de weg terug komen we in een vreselijke file. De hele weg staat vast. Auto en bodaboda's passeren links en recht. Met het verkeer mee en tegen het verkeer in. Een totale chaos. Twee uur later zijn we thuis. Te laat om eten te koken. Voor mij geen probleem. Ik krijg vers fruit, brood en thee.

De kleine man heeft koorts. Maar er is geen thermometer in huis. Dus maak ik reclame voor Kruidvat. Leg uit hoe de digitale thermometer werkt. Na enig gestuntel blijft de kleine 39.1 te hebben. Hij krijgt de verstrekte medicijnen en wat drinken.

Voor mij is het bedtijd. Met behulp van mijn gratis ANWB fietslamp vind ik de weg in het donker. De rekening van de elektriciteit is nog steeds niet betaald.