Bankzaken.

Er liggen geen dode ratten in de keuken. Ze hebben wel genoten van de copieuze maaltijd die Albert voor de schatjes bereidt heeft. De twee kartonnen borden zijn helemaal leeg. Nu maar wachten of ze terugkomen.

Mijn agenda heeft een paar belangrijke afspraken staan. Na de warme douche, vandaag in de volle zon, ontbijten en op weg naar mijn eerste afspraak. Ze blijkt Violet te heten en heeft een baard. Maar dat krijg je misschien als je geen spiegel hebt. Zo erg als bij haar heb ik het nog niet gezien. We gaan naar Red Chilli, want ze wil ongestoord haar verhaal kwijt. In de supermarkt wordt ze de hele tijd gestoord. Helaas krijg ik geen geld van haar. Maar de keerzijde is dat ze ook geen geld aan mij vraagt. En ze betaalt haar eigen versnaperingen. Ze wil graag weten hoe ze aan een universiteit in Nederland kan gaan studeren. Ze heeft haar bachelor in Uganda gehaald en wil verder. Ik zal het uitzoeken en haar mailen. Is niet echt mijn vakgebied. Maar kom er vast wel achter dat het niet mogelijk, of erg moeilijk is. Ik check nog even mijn blog. Maar goed ook! Ik was er heilig van overtuigd dat ik dinsdagnacht zou vliegen. Gelukkig is mijn moeder scherp. Ik blijk dus maandagnacht te vliegen. Had ik mooi mijn vlucht gemist.

Dit betekent wel dat de plannen aangepast moeten worden. We gaan nu maandag met een huurauto naar de dierentuin in Entebbe. Wilde eigenlijk naar het nationale museum in Kampala.

Bij thuiskomst is het alweer bijna lunchtijd. Het lijkt wel of er de hele dag gegeten wordt. Supper, lunch en zelfs het het ontbijt is af en toe warm. Vandaag hadden we gekookte aardappelen (Irish potatoes) als ontbijt. In de middag en de avond wordt gekookt.

Albert fluistert mij in dat het morgen de verjaardag van Gerald is. Hij zal nadenken over een cadeau voor zijn vader. Tijdens de zondagdienst wil hij hem verrassen met een verjaardagslied. In de kerk wordt levende muziek gespeeld en Albert speelt de basgitaar. We spreken af dat ik een woordje in de kerk zal spreken en dan het lied aankondig.

Juist voordat Gerald naar de het centrum gaan voor bankzaken weet Albert een cadeau: zwarte schoenen. Prima idee. Voor het eerst indagen weer in een stampvolle taxi. Wel prettig dat we voorin zitten. Ik moet dollars kopen. Heb nog een debet bij Hilda. Easier said than done. De meeste banken zijn gesloten op maandag. Een bank verderop, in het winkelcentrum waar we jaren geleden boeken voor de bibliotheek gekocht hebben, is open. Bij de ingang wordt je gefouilleerd en gaat er een metaaldetector langs je lichaam. Die piept de hele tijd. Maar geen actie van de beveiliger. Binnen staan 5 mensen in de rij. Achter de balie, achter glas liggen stapels bankbiljetten van zeker 1 meter hoog. Als ze omvallen worden de bankmedewerkers geplet. Na een half uur ben ik aan de beurt. Nog een half uur later staan we buiten met de verlangde dollars. Dan nog pinnen. Gerald's pasje deed het al maanden niet. Weigerde dienst. Hij betaalt al maanden het schoolgeld uit eigen zak. En dat is best veel. We proberen de pas en zowaar hij doet het. Magic hands.

Voor we teruggaan drinken we nog een Stoney (limonade met gember) en een passievruchten sap. Van de reis en de bankzaken hebben we dorst gekregen. Op de weg naar de taxi komen we langs een Bata schoenenwinkel. Hoe Nederlands wil je het hebben. Na enige dwang mijnerzijds past Gerald een paar zwarte schoenen. Ze passen en hij vindt ze mooi. Verjaardagscadeau gekocht.

Terug thuis gaan Albert en ik een verjaardagstaart bestellen. Ook hier moet je onderhandelen. We bestellen er een voor 7 personen. Morgen ophalen, wel aanbetalen. En dat doet deze eigenwijze knuppel nooit. Dus ook nu niet. Er ontstaat enige discussie. Morgen na de kerk halen we de taart op en betalen in 1 keer.

Gerald nodigt mij alleen uit voor avondeten in Red Chilli. Denk dat het voor zijn verjaardag is. Maar ik wil hem in de waan laten dat ik niet weet dat hij morgen jarig is. We bestellen allebei een huisgemaakte hamburger met frites.

De rest van de familie heeft al gegeten als we in het donker onze weg vinden. Er wordt gebeden en gezongen. Als laatste prepareren we een feestdis voor de ratten. We hebben geen rat meer gehoord of gezien, nadat ze afgelopen nacht copieus gedineerd hebben.