De laatste woensdag van de week en van mijn verblijf in Oeganda.

Inderdaad slecht geslapen. Ieder keer als ik draai wordt ik wakker van een beetje pijn. Wat een watje zeg. Gerald is brood halen. Ik laat Grace naar mijn pijnlijke plek kijken. Als het maar geen beest is dat naar binnen gekropen is zegt ze. Een soort van rups. Dan moeten we er parafine op doen.

Na het douchen en voor het ontbijt staat de timmerman op de stoep. Hij vraagt om pen en papier. Een rolmaat heeft hij wel bij zich. Na het meten brengt hij zijn briefje naar de glaszetter. Die maakt een prijs en snijdt het glas voor hem op maat. Maar ruim na het ontbijt zit hij nog steeds te discussiëren waarom Afrikanen zich niet verder ontwikkelen en vooral de kennis van de Chinezen gebruiken. Als zo op het gemaak een klus doet, weet ik wel waarom.

Na het ontbijt ga pak ik mijn rugzak. Discussieer nog even mee en ga dan op. Weg naar Bolahs huis. Vandaag is de prijs van de bodaboda 5000 Ugx. Die hadden we nog niet gehad.

Na een warm welkom duik ik de badkamer in. Wil wel weer eens een scheermes op mijn gelaat voelen. De vrouw van Bolahs en Bolahs zelf kijken ook naar mijn wond. Op weg naar de kerk stoppen we bij een apotheek. Ik laat mijn wond zien, denk dat ik aangevallen ben door een leeuw. De apotheekster denk anders. Krijg een zalfje en een antibiotica kuur voor vijf dagen. De zalf 2 maal daags smeren. Afwachten maar.

Had vanmiddag gepland de kapotte ruiten bij Gerald te vervangen. Maar natuurlijk loopt het weer anders. Mijn koffer met spullen voor de familie van Gerald staat in de laadbak. Kan ik ze eindelijk geven.

Bij de kerk aangekomen denk ik dat Geoffrey mij met koffer naar Gerald brengt. Helaas. Dan denk ik te gaan lopen. Helaas. Atta die ook meegereden is wil perse met mij lunchen. Vooruit maar weer. Onderweg naar een zeer klein lokaal restaurantje kopen we chapati's. In het restaurant bestelt hij voor mij cola en zelf bonen voor bij zijn chapati's. Bij het betalen doet hij ineens moeilijk als hij 65 eurocent moet betalen. Hij vond het erg duur...... Ging echt een discussie aan. Hoe gênant.

Nu loop ik wel naar Gerald. De koffer is inmiddels afgegeven. Ik verdeel de meegenomen spullen. Ze zijn blij met de schoenen, kleding, caps, sokken, fotoboek van Nederland, voetballen, en wat er verder nog tevoorschijn komt. Daarna aan de slag. Met een te kleine schroevendraaier en een steen als hamer dik ik de kapotte ramen voorzichtig uit de sponningen. Albert en buurjongen Peter helpen. We gaan tussen de enorme regenbuien door. Ook als Grace en Gerald te kerk gaan, gaan wij door. Als het klaar is spelen we nog wat met de bal en drinken daarna thee. Als de kerkdienst gedaan is ga ik erheen. Geoffrey brengt ons veilig thuis. Onderweg kopen we nog ananas, soyabonen, chapati's en nog iets. Er is nog steeds geen elektriciteit. Als ik het goed heb moet er ongeveer 70 euro betaald worden. Zal er eens over nadenken. Bij kaarsen en een olielamp is ook goed te lezen en de tv kon ik toch nauwelijks volgen. Ga nu genieten van een heerlijk geurende ananas. Maar geen plannen voor morgen gemaakt.