Neushoorns.

Gisterenavond heerlijk gegeten, nee heerlijk gedineerd. Want zo mag je dat wel noemen in deze accommodatie. Pompoensoep vooraf, als hoofdgerecht tilapia gevuld met feta en honing/komijn aardappelen met groente en rijst, dit alles gelardeerd met een heerlijk sausje, als nagerecht een flensje gevuld met vers fruit. Dit alles laat ik mij smaken met een tusker biertje. Het geserveerde passion fruit sap is ook niet te versmaden. En dan de omgeving, de woud geluiden van vogels, krekels en apen, genieten in optima forma.

De African coffee laat ik bij het kampvuur serveren. Gezellig geklets met Oegandezen. Daarna mijn familie geskyped, Wessel, Duco en mijn moeder. Heel bijzonder om ze een werelddeel verder te zien en te horen.

Vanmorgen bijtijds op, we willen naar het neushoorncentrum. Voor een neushoorntracking. Heerlijk geslapen in een top banda. Op de enquête alles excellent ingevuld. Daarna nog van de hete douche genoten.

Isaac ontbijt niet mee. Alleen twee Duitse meiden zitten aan het ontbijt. De andere 8 Duitsers komen wat later. Sap, African coffee, vers fruit, toast met roerei, laat de dag maar komen. Als we vertrekken is het nog heerlijk koel. In twee uurtjes rijden we naar het neushoorn park. De weg wordt af en toe geblokkeerd door bavianen, neushoornvogels, grote spinnen in webben over de hele breedte van de weg. Gelukkig zijn de spinnen door ervaring wijs geworden, ze bouwen op hoogte. Je kunt er onderdoor rijden. Opeens staat er een beladen truck op de weg. Vijf mannen proberen hem voort te duwen. Verhitte koppen staren ons aan. We kunnen er met moeite langs. De chauffeur vraagt of wij hem kunnen slepen. Dat ziet Isaac niet zitten. Dat gaan we namelijk nooit redden.

Bij Masindi rijden we weer op asfalt. Rijdt een stuk prettiger. We bestellen onze lunch vast bij een restaurant langs de weg. We spreken af dat we bellen als we op de weg terug zijn. Om bij het neushoorn centrum te komen moeten we toch echt weer van het asfalt af. Het is slechts 7 km. Binnen de poort nog ongeveer zo een zelfde afstand. In de voorlaatste bocht op 400 m van het vertrek zien we een paar neushoorns in het dichte struikgewas. Dat wordt niet ver lopen. Er staat al een hele groep klaar. Allemaal in lange broek en daar kom ik aan in mijn shorts. Omdat het maar een stukje lopen is laat ik het maar zo. Na enige uitleg door een ranger gaan we op pad. Maar niet te voet. We gaan per auto naar het vertrekpunt. Als ik het mij goed herinner is het volgende gezegd:

Het terrein is 70 km2, er leven 15 neushoorns waarvan 3 volwassen mannen. Het zijn witte neushoorn. Dat is echter de naam en niet de kleur, die is grijs. De zwarte neushoorn wordt niet gefokt. Die is te agressief. Dan zouden er geen trackings gedaan kunnen worden. Wordt een neushoorn agressief, ren niet weg maar ga achter een boom staan. De neushoorn is in 1983 uitgestorven in Oeganda. Met dit centrum wordt er gewerkt aan een terugkeer van de neushoorns in het wild. De rest heb ik niet opgeslagen.

We rijden langs de eerder gesignaleerde neushoorns. Maar ja, je gaat tracken of niet. Deze zijn te simpel te vinden. Met een groep van 12 gaan we met ranger op pad. Ondanks mijn korte broek en t-shirt (en jawel ook wandelschoenen) heb ik het lekker warm. In ganzenpas volgen we de leider. Na een tocht van 10 minuten door kreupelhout en her en der bomen en struiken komen we bij 2 luierende neushoorns. Een moeder en haar jong van 10 maanden. Ze liggen lekker in de schaduw. Toch weer een bijzondere ervaring. Op 9,5 meter afstand van deze prachtige dieren. Je snapt niet dat ze vanwege hun hoorn, waar met name in China medicijnen van gemaakt wordt, gestroopt worden. Een kilo poeder levert ongeveer 60.000 Us$ op. De moeder komt even overeind om te kijken wat er aan de hand is. Het jong kruipt wat meer tegen zijn moeder aan. En wij schuiven ook wat naar elkaar. Niet uit angst maar om goede foto's te maken. Er is gelukkig geen gedrang. Als we om de bebossing lopen om de dieren van de andere kant te zien duikt ineens de vader op. Wat een mastodont, 3000 kg kracht. Hij houdt de boel in de gaten. Loopt over geringe afstand heen en weer. Blijft vooral in de schaduw. Deze vader is de baas van alle rino's in het park en heeft jongen bij verschillende wijfjes. Verdeeld zijn aandacht goed. Want hier zou gevaar kunnen zijn en hij is er om zijn familie te verdedigen. Als we richting hem lopen vindt hij het genoeg. Hij komt onze richting uit. Best spannend. De groep splitst in tweeën. De ranger heeft de zaak onder controle. We schieten nog wat foto's en verlaten de neushoorns. Een super ervaring wijzer.

Terug bij Isaac rijden we naar onze lunch die we nuttigen in de schaduw van een mango boom. Op naar Kampala. Onderweg koopt Isaac houtskool. Twee flinke zakken van een meter hoog en 45 cm in diameter. Het overal langs de weg verkocht. Er wordt volop op houtskool gekookt, zo ook bij Gerald en Bolahs. Opeens begint het olielampje op te lichten in krijg visioenen uit het verleden met Gerald over een lekke radiateur, lekkende koppelingsvloeistof, gebroken bladveer. Als we tanken willen we olie kopen. Helaas. Pas bij de derde benzinepomp wordt olie verkocht. Probleem opgelost. Thuis bij de pastor aangekomen is alleen Brenda met de kleine man thuis. Bolahs is voor een check naar het ziekenhuis en zijn vrouw is werken. Ik ga buiten in de schaduw zitten en wacht op betere tijden.

Die komen vanzelf. Hoewel........ Bolahs komt aan met een andere pastor. Hij vertelt dat de elektriciteit is afgeschakeld, omdat hij de rekening niet kan betalen. Hij kan begrijpen dat ik dan elders wil verblijven. Geen elektriciteit is wel lastig maar in Afrika geen probleem. Voor mij dus ook niet. Ook vertelt hij dat de vraag die hij mij via de mail gestuurd had over non-hodgkin over hem ging. Moet dit even tot mij door laten dringen.

Uit het niets zegt hij dat we vanavond uitgenodigd zijn bij een vrouw van de kerk. Om te komen eten. Ik heb toch niets anders te doen en we gaan samen met nog twee mannen op toernee. Ergens in Kampala, via de allerslechtste "weggetje" komen we ergens. Het lijkt wel een soort van township. Met een normale auto kun je hier niet rijden. Het lijkt meer een mountainbike parcours van de buitencategorie. Bolahs belt en de vrouw komt ons ophalen. We komen aan bij een hutje. Veel kinderen, de vrouw en haar man hebben er zeker 6 tel ik. Meteen wordt er een DVD Afrikaanse gospel muziek opgezet. We krijg rundvlees in een heerlijke jus met rijst en chapatti's voorgeschoteld. Het is heerlijk en je voelt je zo welkom. Wat een gastvrijheid.

In het donker aanvaarden we de thuisreis. Ondanks de slechte verlichting van de auto komen we zonder brokken weer thuis. In huis branden kaarsen. Zo ook in mijn kamer. Wat nakletsen en naar bed. Morgen naar Gerald?